Antena magnetyczna

Pętla glówna może być wykonana z rurki miedzianej lub aluminiowej odpowiednio wygiętej, ale można też użyć kabla koncetrycznego. Żyła środkowa pozostaje nie wykorzystana. Oba końce kabla można zakończyć wtykami UC-1, które dołącza się do kondensatora strojeniowego umieszczonego między gniazdami. Kondensator ten musi być wysokonapieciowy, ponieważ przy mocy ok 100 watów powstaje napiecie 4-5 kV. Kondesator musi być strojony zdalnie - najlepiej przy użyciu niewielkiego silniczka z przekładniami.
Ręczne strojenie tego kondensatora nie jest możliwe ze wyględu na wpływ ciała ludzkiego rozstrajajacego antenę i dość wysokie natężenie pola elektromagetycznego. Z tego też względu anteny magnetyczne nie powinny być używane wewnątrz pomieszczeń ani w bezpośredniej bliskości ścian.

Antena jest mniej skuteczna od zwykłego dipola, ale jej rozmiary są znacznie mniejsze. Z kolei stopień komplikacji budowy jest znacznie większy niż zwykłego dipola, wiec jej wykonanie jest uzasadnione tylko wtedy gdy takiego dipola, z jakiegoś powodu, nie można zastosować.

Na pasmo 14MHz średnica anteny wyniesie ok. 1,62 m, a dlugość rurki metalowej lub kabla koncentrycznego wyniesie 5,1 m.

Można wykonać specjalną konstrukcję rozpierajacą, ale najbardziej prostym rozwiazaniem jest zastosowanie ażurowej scianki wykonanej w kilkunastu drewnianych beleczek.

Petlą sprzęgajacą może być kawałek kabla koncentrycznego zwiniętego w okrąg o średnicy ok. 300mm. Petlę sprzegającą umieszcza się wewnątrz petli glównej po przeciwnej stronie kondensatora strojeniowego.